SLIDES

Slideshow

1 / 6
2 / 6
3 / 6
4 / 6
5 / 6
6 / 6

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

πληροφοριες για το κρεμυδι

Τα κρεμμύδια είναι βασικό χαρακτηριστικό της Ελληνικής κουζίνας, τόσο στις σαλάτες όσο και στα φαγητά. Το κρεμμύδι μαζεύεται από τα τέλη Ιουνίου ξερό με σκοπό να διατηρηθεί έτσι όταν ήδη τα φύλλα του έχουν μαραθεί τελείως. Οι αγρότες στο παρελθόν επέλεγαν αυτό το στάδιο της ωρίμανσης προτού τα κρεμμύδια ξεραθούν ολοκληρωτικά, για να έχει διασωθεί κάτι από το κρεμμύδι ώστε να γίνουν μετά οι πλεξούδες του κρεμμυδιού. Στη περίπτωση που παραταθεί το χρονικό διάστημα για να βγει το κοτσάνι των φύλλων του, τότε το στέλεχος του κρεμμυδιού, θα ξεραθεί τελείως και το πλέξιμο θα γίνει πολύ δυσκολότερο. Αλλά αυτό πού πρέπει να γίνει όσον αφορά τη διατήρησή του είναι το στράγγισμα πριν βγει από το βολβό και το στέγνωμα προτού πλεχτεί και αποθηκευτεί.
Γύρω στα τέλη Μαΐου, θα πρέπει πλέον το κρεμμύδι να σταματήσει να ποτίζεται τελείως. Το κρεμμύδι δεν επιζητεί ιδιαίτερα το νερό ούτως η άλλως και για αυτό πρέπει να ποτίζεται ελάχιστα και το τελευταίο μήνα πριν συλλεχτεί να μη ποτίζεται καθόλου. Βέβαια κάποιες ποικιλίες κρεμμυδιού χρειάζονται περισσότερο πότισμα από άλλες. Βασικά τα κρεμμύδια που χρειάζονται περισσότερο πότισμα είναι αυτά που έχουν λεπτεπίλεπτα και σκληρά ζωνάρια, για να φαίνονται οπτικά ότι είναι μαλακότερα.
Πληροφορίες για το κρεμμύδι
Πληροφορίες για το κρεμμύδι
Μετά τα κρεμμύδια συλλέγονται και τοποθετούνται σε ένα πιο σκοτεινό, ξερό και αεριζόμενο σημείο και επιβάλλεται να τοποθετούνται με το στέλεχος προς τα πάνω για πολλές ημέρες μέχρι να ξεραθούν τελείως. Όταν είναι να πλεχτούν, καλό είναι να βραχούν λίγο τα στελέχη για να μη διαλύονται. Καλό είναι τα κρεμμύδια να μη τοποθετούνται μέσα σε τελάρα, και να τοποθετούνται καλύτερα σε ένα σκιερό σημείο ενός δέντρου που θα διατηρεί τη σκιά για το μεγαλύτερο μέρος της μέρας.

Ρεπορταζ σχετικα με τις ανεμογεννητριες στην Λακωνια


Το ρεπορτάζ για τη συνάντηση του Σαββάτου, στην οποία είχε προσκληθεί και η Ομοσπονδία...



ΣΤΟ ΣτΕ προσφεύγουν οι Μανιάτες για τις Α/Γ

Στο Συμβούλιο της επικρατείας κατά της υπουργικής απόφασης για την εγκατάσταση περίπου 50 ανεμογεννητριών στον τόπο τους αποφάσισαν να προσφύγουν οι Σύλλογοι και τα Τοπικά Διαμερίσματα της Μάνης , κατά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε τοΣάββατο, 28 Απριλίου, στον Πειραιά, και οργανώθηκε από τον εξωραϊστικό και πολιτιστικό Σύλλογο Γερολιμενιωτών «Η ΑΡΜΕΝΟΠΕΤΡΑ» 

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ως ομιλητής ο περιβαλλοντολόγος, Αλέξανδρος Μαβής (Δίκτυο Αιγαίου), ο οποίος ενημέρωσε με απλό και κατανοητό τρόπο τους παρισταμένους για το οικονομικώς ασύμφορο αλλά και καταστροφικό για το Περιβάλλον και το οικοσύστημα, της εγκατάστασης Α/Γ, απαντώντας και σε ερωτήσεις του κοινού. Επίσης, παραβρέθηκε και ο κ. Αντώνης Κανδηράκης, γνωστός για τους αγώνες του κατά της εγκατάστασης Α/Γ στον Ζάρακα, ο οποίος επεσήμανε εκτός των άλλων και το παράνομον της σχετικής απόφασης του ΥΠΕΚΑ για τη Μάνη, επικεντρώνοντας στην ελλιπή μελέτη της Ορνιθολογικής Εταιρείας περί μη ύπαρξης στη Μάνη καταγεγραμμένων σπάνιων και απειλούμενων ειδών, όπως ο σπιτζαετός και ο φιδαετός. Θέση κατά των Α/Γ στη Μάνη πήρε και ο –καταγόμενος από τη Μάνη- πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου, κ. Πουλοκέφαλος. Ωστόσο, αντιδράσεις προκάλεσε η θέση που αρχικώς εξέφρασε ότι «ανεμογεννήτριες δεν πρέπει να εγκατασταθούν στη Μάνη, περιοχή με τέτοια ιστορία και τέτοιο τοπίο. Ας μπουν ό,που αλλού θέλουν…». Όπως υπογράμμισε σχολιάζοντας ο Αλέξανδρος Μαβής, αυτή είναι μια θέση που φανερώνει μη υγιή τοπικισμό και σε τελική ανάλυση δεν μπορεί να σταθεί λογικά,  καθότι το ίδιο μπορεί να υποστηριχθεί και για το σπάνιο τοπίο των Κυκλάδων ή το εξαιρετικού κάλλους φυσικό περιβάλλον της Κρήτης. Παρέμβαση στο θέμα έκανε και ο νομικός σύμβουλος της Ομοσπονδίας των Βατικιώτικων Συλλόγων στην Αττική, Χρόνης Περιβολάρης, με συνέπεια ο κ. Πουλοκέφαλος να επαναδιατυπώσει τη θέση του, τονίζοντας ότι η τοποθέτηση Α/Γ θα πρέπει να αποφασίζεται σε κάθε περίπτωση βάσει σοβαρών και εξαιρετικά αυστηρών κριτηρίων. 
Νωρίτερα, ο κ. Περιβολάρης είχε αναφερθεί στις εξελίξεις στα Βάτικα, τα ψηφίσματα των λαϊκών συνελεύσεων και την πρόθεση του Δήμου να θέσει το θέμα σε προσεχή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, προκειμένου να παρθεί αρνητική απόφαση για την εγκατάσταση Α/Γ στον τόπο μας, ενώ σημειώθηκε ότι πρόθεση και των δύο πλευρών (Βατίκων – Μάνης) είναι ο συντονισμός της δράσης κατά της εγκατάστασης Α/Γ και στα δύο ιστορικά ακρωτήρια της Λακωνικής. 
Την Ομοσπονδία των Βατικιώτικων Συλλόγων στην Αττική, πλην του νομικού συμβούλου, Χρόνη Περιβολάρη, εκπροσώπησε και το αναπληρωματικό μέλος του ΔΣ, Καλλιόπη Λιβανού.

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

επισκεψη με σκαφος στον Αγιο Παταπιο Ελαφονησου 29/04/12 0930


Εικονες του Μαραθια 29/04/12 10.00


Προσαραγμενο στα βραχια στης Παναγιας τα νησια (Ελαφονησου) το σκαφος που μετεφερε περι τους 100 λαθρομεταναστες

Προσαραγμενο το σκαφος ( 17 μ ετρα περιπου) στης Παναγιας τα νησια
στην Ελαφονησο το οποιο μετεφερε περι τους 100 λαθρομεταναστες και
οι οποιοι μετα απο συντονισμενη προσπαθεια των αρχων παρεληφθησαν
και μεταφερθησαν στο σχολειο του Αγιου Γιωργη για λιγες μερες και απο
εκει μεταφερθησαν με λεωφορεια  προς τα αστικα κεντρα.
=======================================================
Εχωμε κατα διαστηματα τετοιου ειδους φαινομενα και οπως ειπε καποιος
οτι η νοτια Πελοπονησος ειναι πλεον πυλη εισοδου  για τους
λαθρομεταναστες.
=======================================================
Εαν δεν ληφθουν απο την πολιτεια δραστικα μετρα
 οι εμποροι της ανθρωπινης ζωης θα συνεχιζουν
να εκμεταλευονται τον πονο και την δυστυχια
καποιων που αναζητουν μια καλυτερη ζωη
με προορισμο την Ευρωπη.


Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Aνατομια της ανεμογεννητριας


Ανατομία της ανεμογεννήτριας 
Το αποστομωτικό νυστέρι των αριθμών
της Patricia van Der Wal
Αναδημοσίευση από το http://www.stephanion.gr/aiolika/epathlo_anatomia.htm
Μέχρι τις 16.03.2006, τα στοιχεία στην ιστοσελίδα της Ρ.Α.Ε. έδειχναν για την Πελοπόννησο ότι έχουν δοθεί από τη ΡΑΕ και το Υπουργείο Ανάπτυξης άδειες παραγωγής για 47 αιολικά πάρκα συνολικής ονομαστικής ισχύος 766,45 ΜW στην Πελοπόννησο. Αιτήσεις που αναμένουν την έγκρισή τους υπάρχουν για άλλα 106 αιολικά πάρκα συνολικής ονομαστικής ισχύος 2127,6 MW. Μιλάμε δηλαδή για συνολικά 153 αιολικά πάρκα συνολικής ονομαστικής ισχύος 2.894,05MW στην Πελοπόννησο.*
Τι σημαίνουν όμως αυτοί οι αριθμοί;
Οι σύγχρονες χερσαίες ανεμογεννήτριες που εγκαθίστανται πλέον στην Ελλάδα, για την βιομηχανική εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας, είναι ονομαστικής ισχύος από 850 kW έως 3 ΜW εκάστη. Αυτό σημαίνει ότι έχουν την δυνατότητα να παράγουν σε ετήσια βάση 7.446.000 κιλοβατώρες (kWh) και 26.280.000 κιλοβατώρες αντίστοιχα αν δούλευαν με 100% απόδοση όλο το χρόνο. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, γιατί ο άνεμος είναι μια ανεξέλεγκτη και χρονικά μεταβαλλόμενη σε όλες της τις παραμέτρους πηγή ενέργειας, που μπορεί να ακινητοποιήσει τις ανεμογεννήτριες ακόμα και για μέρες. Η πραγματική ετήσια απόδοσή τους κυμαίνεται περίπου στο 30% όταν έχουν εγκατασταθεί σε τοποθεσίες με πραγματικά αξιόλογο αιολικό δυναμικό. Σημειώνουμε ότι οι περισσότερες ανεμογεννήτριες αρχίζουν να περιστρέφονται σε ταχύτητες ανέμου 4μ./δευτερόλεπτο, αλλά αρχίζουν να παράγουν την μέγιστη απόδοση τους από τα 16μ./ δευτερόλεπτο και πάνω. Σε ταχύτητες ανέμου άνω των 25μ./ δευτερόλεπτο οι ανεμογεννήτριες πρέπει να τεθούν εκτός λειτουργίας λόγω υπερφόρτωσης του μηχανικού εξοπλισμού. Η πραγματική ετήσια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας κυμαίνεται δηλαδή-πάντα με την προϋπόθεση ότι φτάνουν το 30% της ετήσιας απόδοσής τους- σε 2.233.800 kWh και 7.884.000 kWh αντίστοιχα.
Συγκριτικά η λιγνιτική μονάδα ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη έχει μια εγκαταστημένη ισχύ 850 ΜW και υπό κανονικές συνθήκες παράγει μια καθαρή ισχύ (απόδοση) της τάξης περίπου των 760 ΜW ανά πάσα στιγμή, μέρα και νύχτα, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, χωρίς διακοπή. Παράγει δηλαδή σε ετήσια βάση περίπου 6.657.600.000 κιλοβατώρες. Αυτό σημαίνει θεωρητικά ότι για να παράγει κανείς την ίδια ενέργεια με ανεμογεννήτριες θα πρέπει να εγκαταστήσει περίπου 2.980 ανεμογεννήτριες των 850 kW ή 844 ανεμογεννήτριες των 3 MW (και να έχουν όλες μια ετήσια απόδοση 30%)… Και αυτό για να “υποκαταστήσει” μόλις το 6,8% της συνολικής εγκαταστημένης ισχύος της Ελλάδας.
Το σύνολο των αιτήσεων των 153 αιολικών πάρκων συνολικής ονομαστικής ισχύος 2.894,05 MW για την Πελοπόννησο μεταφράζεται σε 3.405 ανεμογεννήτριες των 850 kW ή 965 ανεμογεννήτριες των 3 MW. Ο μέσος όρος της εγκαταστημένης ισχύος των αιολικών πάρκων βρίσκεται στα 19 MW, που σημαίνει και την δημιουργία 153 υποσταθμών ανύψωσης τάσης 20/150 KV για τις ανάγκες διασύνδεσης με το Εθνικό Διασυνδεδεμένο Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας των αιολικών πάρκων.
Τι σημαίνει όμως ανεμογεννήτρια;
Μια ανεμογεννήτρια που προορίζεται για την βιομηχανική εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας, είναι μια μηχανή που μετατρέπει την ενέργεια του ανέμου σε ηλεκτρική ενέργεια με σκοπό να την διοχετεύσει στην συνέχεια στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας, αποτελεί δηλαδή ένα “μικρό” σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με “καύσιμη ύλη” τον άνεμο. Τα τελευταία χρόνια το μέγεθος των ανεμογεννητριών αυξάνεται συνεχώς προκειμένου να αξιοποιηθεί με όσο το δυνατόν καλύτερο και οικονομικότερο τρόπο η δύναμη του ανέμου. Μια Α/Γ των 850 kW έχει τρία πτερύγια διαμέτρου 52μ. και το συνολικό ύψος της ξεκινάει από 80μ και φτάνει τα 110 μ. (ανάλογα με το ύψος του πύργου), ενώ ζυγίζει μέχρι και 142 τόνους χωρίς τα θεμέλια της. Η δε 3ών MW ανεμογεννήτρια που βλέπουμε σήμερα στα Δίδυμα και αποτελεί και τη μεγαλύτερη χερσαία ανεμογεννήτρια σε κυκλοφορία αυτή τη στιγμή, έχει πτερύγια διαμέτρου 90 μ., φτάνει σε ύψος τα 150 μέτρα και ζυγίζει μέχρι και 380 τόνους χωρίς τα θεμέλιά της.
Όπως καταλαβαίνει κανείς αυτές οι ανεμογεννήτριες δεν “φυτεύονται” έτσι απλά. Απαιτούν για αντίβαρο εκατοντάδες μ3 οπλισμένου σκυροδέματος. Για τα θεμέλια των ανεμογεννητριών πρέπει να γίνει εκσκαφή μιας τρύπας μεγέθους περίπου 15μ. x 15μ. και βάθους 2 μέτρων (ανάλογα με τις γεωτεχνικές συνθήκες). Γύρω από τις ανεμογεννήτριες δημιουργούνται επίπεδα πλατώματα (τουλάχιστον διαστάσεων 15 x 15 χ 3.14= 706,5 μ2) και ένας δρόμος πρόσβασης για βαριά οχήματα. Μια ανεμογεννήτρια απαιτεί κατά μέσο όρο περίπου 14 χιλιόμετρα καλώδια για την σύνδεση της με τον υποσταθμό. Τα καλώδια αυτά είναι είτε εναέρια, οπότε και θα απαιτήσουν εκατοντάδες (χιλιάδες) στήλες για την στήριξή τους, είτε υπόγεια, οπότε και θα γίνεται εκσκαφή χαρακωμάτων πολλών χιλιομέτρων.
Μια ανεμογεννήτρια των 850 ΜW απαιτεί θεμέλια περίπου 350μ3, βάρους 805 τόνων, ενώ των 3ών MW απαιτεί περίπου 475 μ3 οπλισμένο σκυρόδεμα, βάρους 1200 τόνων. Αν πολλαπλασιάζουμε το βάρος επί
3.405 ανεμογεννήτριες των 850 kW, έχουμε:
- οπλισμένο σκυρόδεμα: 1.191.750 μ3 και 2.741.025 τόνους
- Κανάλια καλωδιώσεων:47.670 χλμ
- Επίπεδα πλατώματα: 2.405.632,5 μ2
ή επί 965 ανεμογεννήτριες των 3 ΜW, έχουμε:
- οπλισμένο σκυρόδεμα: 458.375 μ3 και 1.158.000 τόνους
- Κανάλια καλωδιώσεων: 13.510 χλμ.
- Επίπεδα πλατώματα: 681.772,5 μ2
Αν προσθέσουμε την διάνοιξη εκατοντάδων χιλιομέτρων δρόμων πρόσβασης για βαριά οχήματα καθώς και την κατασκευή των υποσταθμών υψηλής τάσης για την διοχέτευση της ηλεκτρικής ενέργειας στο ηλεκτρικό δίκτυο αντιλαμβανόμαστε την έκταση της καταστροφής που θα γίνει σε περιοχές όπου μέχρι σήμερα η παρέμβαση του ανθρώπου ήταν ήπια έως ανύπαρκτη.
Για να υπάρχει αυτός ο “οργασμός” αιτήσεων από επενδυτές, προφανώς θα υπάρχουν αρκετές κορυφογραμμές σε ολόκληρη την Πελοπόννησο για να “φιλοξενήσουν” τόσες ανεμογεννήτριες. Το αν όλες αυτές οι κορυφογραμμές έχουν πραγματικά αξιόλογο αιολικό δυναμικό αυτό δεν μπορούμε να το κρίνουμε. 153 αιολικά πάρκα με μέσο όρο 19 MW, σημαίνει βάσει του παραδείγματος των ανεμογεννητριών μας, είτε περίπου 22 ανεμογεννήτριες των 850 kW είτε περίπου 6 των 3 ΜW ανά αιολικό σταθμό. Αν λάβουμε υπόψη ότι μέσα σε ένα αιολικό σταθμό οι ανεμογεννήτριες, για να μην επηρεάζει η μία την άλλη, πρέπει να τοποθετούνται μεταξύ τους σε αποστάσεις 3 με 5 φορές την διάμετρο των πτερυγίων τους (όταν τοποθετούνται κάθετα στην επικρατέστερη κατεύθυνση του ανέμου) και 5 με 9 φορές (όταν τοποθετούνται παράλληλα), τότε χρειαζόμαστε κορυφογραμμές συνολικού μήκους από 525 χλμ έως 1.575 χλμ. για Α/Γ 850 kW και 248 χλμ. έως 744 χλμ. για Α/Γ των 3 ΜW.
Το δέντρο και το δάσος
Από τις κορυφογραμμές που θα εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες αυτές, με τις καταπιεστικές διαστάσεις τους, θα εξουσιάζουν τον ορίζοντα για πολλές δεκάδες χιλιόμετρα. Αλλά για να μην κατηγορηθούμε για υπερβολές, ας υποθέσουμε ότι ένα αιολικό πάρκο είναι ορατό μέχρι και 10 χιλιόμετρα μακριά (σε ευθεία). Η ακτίνα ορατότητας του αιολικού πάρκου είναι δηλαδή έκτασης 314 τετραγωνικών χιλιομέτρων (10 x 10 x 3.14). Αν το πολλαπλασιάσουμε επί τον αριθμό των αιολικών πάρκων, δηλαδή 153 (δεν θα υπολογίσουμε το ίδιο για αιολικά πάρκα με ΑΓ των 3 MW γιατί αυτές είναι ορατές από αποστάσεις σαφώς μεγαλύτερες) τότε σε μια έκταση 48.042 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου και να γυρίσεις ανεμογεννήτριες θα βρεις μπροστά σου. Συγκριτικά η Πελοπόννησος έχει μια έκταση 21.439 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το λιγότερο το σημείο που θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς σε αυτό είναι αν οι τουρίστες που επισκέπτονται την Πελοπόννησο για την πολιτιστική κληρονομιά της και την ομορφιά της φύσης της, θα ξανάρθουν βλέποντάς την πυκνοκατοικημένη απ’ τον παράταιρο και διφορούμενο ετούτο εισβολέα του Μοριά μας.
Ας αναλογιστούμε λίγο. Σε μια Πελοπόννησο όπου οι παραδοσιακές ήπιες ανθρώπινες δραστηριότητες δεν μετέβαλλαν ουσιαστικά τον χαρακτήρα του πολιτιστικού τοπίου κατά το πέρασμα των αιώνων, που διατηρεί το πλεονέκτημα του ότι δεν έχει απολέσει σε μεγάλη κλίμακα τις συνθήκες και τη φυσιογνωμία των αναγνωρίσιμων παραδοσιακών της τοπίων, που τα χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος, οι χρήσεις γης και η γενικότερη μορφολογία του τοπίου δεν έχουν αλλοιωθεί
(π.χ. το ανάκτορο των Μυκηνών βρίσκεται σε ένα αγροτικό περιβάλλον που πιθανότατα παραμένει αναλλοίωτο όσον αφορά τις γεωργικές καλλιέργειες και την άσκηση της κτηνοτροφίας). Με την εμφάνιση χιλιάδων ανεμογεννητριών το πολιτιστικό τοπίο θα αλλοιωθεί παράφορα, με ένα συντριπτικό αντίκτυπο στον τουρισμό -αν εξαιρέσουμε τις ευκαιριακές επισκέψεις σχολείων με τους δασκάλους τους και μερικών ψωνισμένων με την «πράσινη» ενέργεια (αν και δε θα ξέρουν που να πρωτοπάνε…). Γιατί, το μεγάλο αγαθό της Ελλάδας είναι ο πολιτισμός της, είναι η αύρα της ιστορίας της που πλανάται- ειδικά στην Πελοπόννησο. Να σημειώσουμε ότι από τα 16 Ελληνικά μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, τα 6 βρίσκονται στην Πελοπόννησο. Αυτό κάτι λεει- στους ξένους. Για άλλη μια φορά θα αποδείξουμε ότι δεν είμαστε αντάξιοι της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Η χώρα του Ήλιου υιοθετεί μια τεχνολογία που φτιάχτηκε σε χώρες όπου συγκριτικά έχουν βαθύ σκοτάδι, γιατί είναι η μόνη που είναι εμπορικά ώριμη για μεγάλης κλίμακας εκμετάλλευση…
Αυτό το παραμύθι έχει δράκο
Αλλά δεν βαριέσαι! Τουλάχιστον θα σώσουμε τον πλανήτη και θα σταματήσει την λειτουργία του ο λιγνιτικός σταθμός της Μεγαλόπολης και θα αναπνέουμε όλοι καθαρό αέρα, θα δημιουργούνται και θέσεις εργασίας και θα έχουμε και τσάμπα ρεύμα, χώρια τα κεφάλαια που θα πέσουν στον τόπο μας… Είναι όμως έτσι;
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι οι ανεμογεννήτριες κατά την λειτουργία τους δεν αποβάλουν διοξείδιο του άνθρακα όπως ο λιγνιτικός σταθμός της Μεγαλόπολης. Το κατά πόσο «μειώνουν» τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα όπως ισχυρίζεται η βιομηχανία της αιολικής ενέργειας, αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Γιατί οι ανεμογεννήτριες δεν υποκαθιστούν ούτε πρόκειται ποτέ να λειτουργήσουν ως αντικατάσταση των λιγνιτικών θερμοηλεκτρικών μονάδων που ευθύνονται για το μεγαλύτερο μέρος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης της χώρας μας. Λειτουργούν στην καλύτερη περίπτωση συμπληρωματικά. Αυτό οφείλεται πολύ απλά στο γεγονός ότι ο άνεμος είναι μια ανεξέλεγκτη πηγή ενέργειας και συνεπώς δεν μπορεί να διασφαλιστεί ο εφοδιασμός της χώρας (καμίας χώρας) με ηλεκτρική ενέργεια από ανεμογεννήτριες. Έτσι οι συμβατικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να παραμείνουν σε λειτουργία για να ρυθμίσουν την παραγόμενη ισχύ στο δίκτυο ανάλογα με το φορτίο των καταναλωτών. Η αιολική ενέργεια δεν έχει την δυνατότητα για αυξομείωση της παραγωγής της σε ηλεκτρική ενέργεια όπως οι θερμικοί σταθμοί της ΔΕΗ. Και όταν δεν φυσάει και οι ανεμογεννήτριες δεν παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, τότε τα εργοστάσια της ΔΕΗ θα πρέπει να ρυθμίσουν την απώλεια από τις ανεμογεννήτριες, με πιθανή συνέπεια και την μείωση του βαθμού απόδοσης και της περιβαλλοντικής συμπεριφοράς τους.
Συχνά διαβάζουμε να μας παρουσιάζουν ως παράδειγμα προς μίμηση σε θέματα κλιματικής αλλαγής την Δανία, που έχει εγκαταστήσει μέχρι σήμερα περίπου 3.300 MW σε αιολική ενέργεια και παράγει 20% της κατανάλωσης από αυτήν (το υπόλοιπο παράγεται από άνθρακα και φυσικό αέριο). Αυτό που δεν μας λένε είναι ότι παρ’ όλα αυτά η Δανία δεν έχει καταφέρει να μειώσει της εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα. Οι εκπομπές της αυξήθηκαν μάλιστα τελευταία. Μάλλον το παράδειγμα που πρέπει να πάρουμε από τη Δανία είναι ότι οι ανεμογεννήτριες δεν συμβάλουν και τόσο στη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα.
Ένα άλλο που θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας όταν διαβάζουμε για την Δανία, είναι το γεγονός ότι η Δανία έχει ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από το δικό μας. Το σύστημα της Δανίας βασίζεται στην λειτουργία δύο μη-διασυνδεδεμένων και σε μεγάλο βαθμό αυτόνομων συστημάτων με δυνατότητα εύκολης ανταλλαγής ηλεκτρικής ενέργειας με τα μεγαλύτερα ηλεκτρικά συστήματα των γειτονικών της χωρών όπως την Νορβηγία, την Σουηδία και σε μικρότερο βαθμό τη Γερμανία. Το 2004 αν και το 18,5% της συνολικής παραγωγής προήρθε από την αιολική ενέργεια, μόνο το 6% καταναλώθηκε στη Δανία. Το υπόλοιπο ήταν πλεόνασμα ενέργειας επί του φορτίου τη στιγμή της παραγωγής της και η Δανία αναγκάστηκε να το ξεπουλήσει σε πολύ χαμηλές τιμές στη Νορβηγία και την Σουηδία για να διατηρήσει την σταθερότητα του εγχώριου ηλεκτρικού δικτύου.
Στην Ελλάδα η συμμετοχή της αιολικής ενέργειας στο διασυνδεδεμένο σύστημα της χώρας μας δεν μπορεί να ξεπεράσει το 5% του φορτίου (πιστεύεται ότι η ποσοστιαία οροφή βρίσκεται ακόμα πιο χαμηλά), για να αποφευχθούν φαινόμενα black out και άλλα σοβαρά προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι για ένα φορτίο αιχμής των 9.400 MW, όπως αυτό του καλοκαιριού του 2004, η συμμετοχή των ανεμογεννητριών δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 470 MW την δεδομένη στιγμή, που σημαίνει είτε 553 Α/Γ των 850 kW ή 157 Α/Γ των 3 MW να δουλεύουν με 100% απόδοση ή ο διπλάσιος αριθμός Α/Γ να δουλεύουν με 50% απόδοση κλπ, κλπ.
Την περιορισμένη δυνατότητα συμμετοχής των ανεμογεννητριών στο φορτίο του διασυνδεδεμένου δικτύου, μας επιβεβαίωσε και ο καθηγητής Πέτρος Ντοκόπουλος, Διευθυντής του Τομέα Ηλεκτρικής Ενέργειας του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Η/Υ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με την εξής δήλωση του: «Το πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό: Οι γεννήτριες ενώ παράγουν, μπορούν ξαφνικά να τεθούν εκτός λειτουργίας, γιατί ο αέρας είναι πολύ δυνατός, αυξάνεται από τα 8 μποφόρ και πηγαίνει στα 10 έστω. Αυτό είναι σχεδόν ανεξέλεγκτο, γιατί οι γεννήτριες έχουν ένα αυτόματο σύστημα και ξαφνικά βγαίνουν όλες έξω. Αν τύχει να είναι ακαριαία αυτή η αντίδραση του προστατευτικού συστήματος (των Α/Γ), τότε είναι γνωστό ότι η κρούση που μπορεί να αντέξει ένα δίκτυο είναι περιορισμένη. Όταν λέμε κρούση εννοούμε αλλαγή της κατάστασης. Και αυτή η κρούση θεωρείται γύρω στα 5% ελέγξιμη. Από εκεί και πάνω δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να ελεγχθεί. Αυτό που συμβαίνει είναι να έχει τοπικά ταλαντώσεις και μετά ο ρυθμιστής του δικτύου -το δίκτυο παρακολουθείται από τη ΔΕΗ- μπορεί αν του δοθεί χρόνος, να βγάλει φορτία. Να βγάλει ένα ολόκληρο χωριό εκτός για λίγη ώρα, ή να βγάλει κάτι περισσότερο, μια ολόκληρη περιοχή, οπότε αντισταθμίζεται το χάσιμο των γεννητριών και μετά σιγά-σιγά να αναλάβει φορτία το δίκτυο από τα συμβατικά εργοστάσια. Υπάρχει ένα όριο πάνω από το οποίο πρέπει να είναι σε επιφυλακή κάποιος, αυτό το όριο είναι κάπου 5%, ίσως και 3%. Πρέπει εκείνη τη στιγμή να προσέξει κανείς ιδιαίτερα για να ρυθμίσει το δίκτυο. Αυτό είναι το κύριο αίτιο του περιορισμού (της συμμετοχής των ανεμογεννητριών στο φορτίο). Δηλαδή ενώ δουλεύουν, ξαφνικά χάνεται ένα μεγάλο μέρος λόγο του ψηλού ανέμου.»
Το πρόβλημα αυτό, δεν οφείλεται στην παλαιότητα του δικτύου της Ελλάδας, αλλά ισχύει γενικά για όλα τα διασυνδεδεμένα ηλεκτρικά δίκτυα, όπως και αυτό της Γερμανίας, που συνάντησε τελευταία το συγκεκριμένο πρόβλημα. Θα μπορούσαν να ληφθούν μέτρα για την ενίσχυση του δικτύου, αλλά όπως είπε και ο κ. καθηγητής «Αν πάρεις αυτά τα μέτρα, δεν θα έχεις λεφτά για άλλα πράγματα».
Θα γυρίζουν και δε θα παράγουν
Η ευρωπαϊκή Οδηγία 2001/77/EΚ προβλέπει στο παράρτημά της για την Ελλάδα ενδεικτικό στόχο κάλυψης από ανανεώσιμες ενεργειακές πηγές, περιλαμβανομένων των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων, σε ποσοστό της ακαθάριστης κατανάλωσης ενέργειας κατά το έτος 2010 ίσο με 20,1%. Στην «3η Εθνική Έκθεση για το επίπεδο διείσδυσης της ανανεώσιμης ενέργειας το 2010», το Υπουργείο Ανάπτυξης προβλέπει ότι η ακαθάριστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας κατά το 2010 θα φτάσει τις 68 δις κιλοβατώρες και ότι υφίσταται κατά συνέπεια ανάγκη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ 13,7 δις κιλοβατώρων, από τις οποίες οι 7,09 δις κιλοβατώρες θα προέρχονται από την αιολική ενέργεια, η οποία θα συμμετέχει στην συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με το ποσοστό των 10,42% του συνόλου με μια εγκαταστημένη ισχύ 3.372 MW (απόδοσης 24%). Αυτό όμως είναι αδύνατον από την στιγμή που η συμμετοχή της αιολικής ενέργειας στο Εθνικό διασυνδεδεμένο δίκτυο της χώρας μας δεν μπορεί να ξεπεράσει στην καλύτερη περίπτωση το 5% του φορτίου. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από τις μισές ανεμογεννήτριες που θα έχουν εγκατασταθεί θα περιστρέφονται μεν όταν φυσάει, αλλά δεν θα απορροφάται η ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν από το δίκτυο και θα χαθεί. Και αναρωτιέται κανείς: το να παράγεις ηλεκτρική ενέργεια από ανεμογεννήτριες όταν δεν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις μπορεί να θεωρηθεί φιλικό προς το περιβάλλον; Και αφού στοχεύουν μέχρι το 2010 στην εγκατάσταση 3.372 MW, τότε γιατί το Υπουργείο Ανάπτυξης μέχρι τις 31.03.06 έχει ήδη δώσει άδεια παραγωγής για 4715 αιολικά MW, ενώ αιτήσεις για επιπλέον 8160 MW περιμένουν την έγκριση τους; Μιλάμε για 12.875 MW από ανεμογεννήτριες, την στιγμή που η εγκαταστημένη ισχύ στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένων όλων των συμβατικών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας φτάνει σήμερα τα 12.500 MW! Αυτή η μεγάλη κινητικότητα στο χώρο της αιολικής ενέργειας τον τελευταίο καιρό θυμίζει μεσαιωνικό στρατό που μαζεύεται πριν την επίθεση…
Οι Άρχοντες του Ανέμου
Θα μου πείτε τσάμπα τα πετάνε οι επενδυτές τα λεφτά τους; Κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Σωστό κι’ αυτό. Καταρχήν, τα λεφτά που ρίχνουν στις ΑΓ είναι κατά σημαντικό μέρος τα δικά μας λεφτά. Τα Ίδια Κεφάλαια καλύπτουν μόλις το 30% του κόστους επένδυσης, ενώ η υπόλοιπη χρηματοδότηση των αιολικών «πάρκων» προέρχεται από την ένταξη της επένδυσης σε επιχορηγούμενα προγράμματα, είτε μέσω του Αναπτυξιακού Νόμου είτε μέσω κοινοτικών προγραμμάτων και με τραπεζικό δανεισμό. Δεύτερον, κάθε κιλοβατώρα που παράγουν τα αιολικά πάρκα και την ισχύ που παρέχουν στο διασυνδεδεμένο σύστημα, την πουλάνε στη ΔΕΗ η οποία την αγοράζει σε τιμή 0,06842 Ευρώ/ κιλοβατώρα (περίπου 40% πιο ακριβά από ότι η ΔΕΗ την πουλάει στους καταναλωτές…) και 1,75645 Ευρώ/kW ανά μήνα για την ισχύ (ΔΕΗ). Κατά μέσο όρο η απόσβεση της επένδυσης γίνεται το πολύ σε 8 χρόνια. Από εκεί και πέρα τα έσοδα είναι πλέον καθαρά κέρδη. Εν τω μεταξύ το μεγαλύτερο ποσοστό των επενδύσεων φεύγει στο εξωτερικό και κυρίως σε δανέζικες εταιρίες κατασκευής ανεμογεννητριών - οι οποίες έχουν μερίδιο αγοράς 40% παγκοσμίως- ενώ το υπόλοιπο παραμένει μεν στην χώρα αλλά πηγαίνει κυρίως στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Οι ουτοπικές θέσεις εργασίας
Έχουμε διαβάσει μέχρι και για «εκτόξευση» της σχετιζόμενης με τα αιολικά πάρκα απασχόλησης, ιδιαίτερα την τοπική. Από τα παραδείγματα της Εύβοιας γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι αυτό δεν συμβαίνει. Μόνιμες θέσεις εργασίας δημιουργούνται κυρίως στην βιομηχανική παραγωγή των ανεμογεννητριών και των διαφόρων εξαρτημάτων τους. Αλλά οι σύγχρονες ανεμογεννήτριες δεν κατασκευάζονται στην Ελλάδα. Κατασκευάζονται σε χώρες όπου υπάρχεί η απαραίτητη τεχνολογική πείρα και βιομηχανία. Εδώ η Δανία, που κατέχει και το 40% του μεριδίου αγοράς παγκοσμίως, είναι πράγματι παράδειγμα προς μίμηση, με 20.000 θέσεις εργασίας που σχετίζονται με την αιολική ενέργεια. Σημειώνουμε όμως ότι οι μεγάλοι κατασκευαστές ανεμογεννητριών εξαρτώνται κυριολεκτικά από την πολιτική κυβερνητικών επιδοτήσεων στις μεγάλες αγορές, γιατί σύμφωνα με ειδικούς οι ανεμογεννήτριες δεν είναι ακόμα ανταγωνιστικές σε σύγκριση με τις καθιερωμένες ενεργειακές τεχνολογίες.
Σε τοπικό επίπεδο η μόνη μόνιμη θέση που θα μπορούσε να δημιουργηθεί για ένα αιολικό πάρκο είναι αυτή του φύλακα. Αλλά ακόμα και αυτή είναι περιττή, από την στιγμή που οι αιολικοί σταθμοί έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούνται εξ αποστάσεως μέσω ενός ειδικού λογισμικού και το Internet που προσφέρονται πακέτο με τις ανεμογεννήτριες από την κατασκευάστρια εταιρία.. Για την συντήρηση των ανεμογεννητριών, απαιτούνται προφανώς ειδικές τεχνικές γνώσεις, και συνήθως οι τεχνικοί της κατασκευάστριας εταιρίας ταξιδεύουν ανά τον κόσμο για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους. Και όσον αφορά το στάδιο κατασκευής ενός αιολικού «πάρκου»…ο εργολάβος που αναλαμβάνει τα θεμέλια των ανεμογεννητριών μόνο από το διπλανό χωριό δεν θα είναι.
Το Καρότο του 2%
Για τους Δήμους όπου θα εγκατασταθούν οι αιολικοί σταθμοί υπάρχει το περίφημο αντισταθμιστικό τέλος του 2% επί του συνολικού τζίρου - δηλαδή των εσόδων -της εταιρίας στην οποία ανήκει το αιολικό πάρκο. Αν υποθέσουμε ότι ένα αιολικό πάρκο ισχύος 19MW (20 ανεμογεννήτριες) με ετήσια απόδοση των ανεμογεννητριών του να φτάνει το 30% (στην καλύτερη περίπτωση), τότε παράγει 49.932.000 κιλοβατώρες που αν του τις αγοράσει όλες η ΔΕΗ (να θυμηθούμε τα περί φορτίου) στην τιμή των 0,06842 Ευρώ/ κιλοβατώρα μας κάνουν περίπου 3,4 εκατ. έσοδα. Επί 2%, μας βγάζει περίπου 68 χιλιάδες ευρώ ετησίως. Το αν αυτό το ποσό αντισταθμίζει τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει η εγκατάσταση του έργου στην περιοχή για τις τοπικές οικονομικές δραστηριότητες (κτηνοτροφία, τουρισμό, αγροτουρισμό κλπ.), ή και ακόμα για την υγεία των Δημοτών, όταν το αιολικό πάρκο εγκατασταθεί σε κοντινή απόσταση από χωριά, αυτό θα πρέπει να το κρίνει υπεύθυνα κάθε Δημοτικό Συμβούλιο πριν δελεαστεί από το ποσοστό, πού για έναν Δήμο με προϋπολογισμό 2-3 εκατ. ευρώ ετησίως, όπως συμβαίνει με τους ημιορεινούς οικισμούς, δεν αντιπροσωπεύει δα και τόσο τρελό ποσό (2,2-3,4 % σε αυτή την περίπτωση). Συμπληρωματικά να πούμε ότι η καταβολή του αντισταθμιστικού τέλους του 2% έχει κριθεί αντισυνταγματική με την απόφαση 611/04 του Β_ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, η κατοχύρωση του προβλέπεται όμως με την ένταξη του στο Νέο Θεσμικό και Αδειοδοτικό Πλαίσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε., από το νέο προσχέδιο νόμου. Αλλά αναρωτιόμαστε κατά πόσο ένας Δήμος μπορεί να ελέγξει αν όντως πληρώνεται όλο το ποσό που δικαιούται.
Καιρός να ξυπνήσουμε
Μπορεί στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος ρυπαντής της ατμόσφαιρας να είναι ο τομέας της παραγωγής ενέργειας και να γίνει αιτία για τη μη τήρηση των δεσμεύσεων σχετικά με το Πρωτόκολλο του Κιότο, παραβλέπουμε όμως κάτι πολύ σημαντικό: Τον διπλασιασμό της κατανάλωσης μέσα σε λίγα χρόνια. Από τις προβλέψεις για το 2010 φαίνεται ότι η κατανάλωση θα συνεχιστεί με τον ίδιο αλματώδη τρόπο. Έτσι ο μόνος λογικός τρόπος για να περιορίσει κανείς τις εκπομπές ρύπων στην ατμόσφαιρα θα ήταν η εξοικονόμηση ενέργειας. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί τα οικονομικά κίνητρα στον οικιακό τομέα, που ευθύνεται για το 36% της τελικής κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και για το 40% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (Greenpeace) είναι ανύπαρκτα, π.χ. για εγκατάσταση ηλιακών θερμοσίφωνων-(μόλις 30% των νοικοκυριών έχει σήμερα ηλιακό), φωτοβολταϊκών, θερμομόνωση στα κτίρια, κουφώματα νέας τεχνολογίας, διπλά τζάμια κλπ. κλπ. και δαπανόνται δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών για την βιομηχανική εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας; Και κάτι ακόμη: Μήπως θα έπρεπε να είμαστε πιο επιφυλακτικοί με το γεγονός ότι η μικρή μας Ελλάδα έχει γίνει «περιοχή-φιλέτο» για τους μεγάλους παγκόσμιους κολοσσούς της ενέργειας; Μήπως θα έπρεπε να αναλογιστούμε λιγάκι και να αναρωτηθούμε αν αξίζει για την προσωρινή και ευκαιριακή ταυτότητα του «Ελντοράντο» της ενέργειας, να δεχόμαστε την απώλεια του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής ταυτότητας μας; Ωραίο το γρήγορα κέρδος, αλλά τι θα γίνει όταν περάσει η μπόρα των επιδοτήσεων;
* Μέχρι τις 31.03. είχαν εγκριθεί αιτήσεις για συνολικά 883,2 MW, ενώ ο αριθμός των αιτήσεων ανέβηκε στο 2332 MW.

Για την αρδευση της ανατολικης πλευρας του δασυλιου του ΑΓΙΟΥ ΓΙΩΡΓΗ προσεφεραν οι ......

Προκειμενω να καλυφθουν τα εξοδα (225 ευρω) για το επιπλεον δικτυο
αρδευσης της ανατολικης πλευρας του δασυλιου του Αγιου Γιωργη
προσεφεραν τα κατωθι χρηματικα ποσα οι

1.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΜΗΝΑΣ (Του Γιαγκου)        20 ευρω
2.Μειμετης Ιωαννης  (φοιτητης)                       50
3.Μειμετης Δημητριος (μαθητης Α.Λυκειου)   50 
4.Μαραβελια Ευαγγελια -Μειμετης Γεωργιος 105  
                                                                        =====
                                                                           225 ευρω συνολο
Για μια ακομη φορα τονιζεται οτι οι εμπνευστες της ολης δημιουργιας
του ανωτερου δασους ειναι ο Μιχαλης Τσιγκουνης και ο  ναυαρχος Ε.Α
Δημητριος Κουρκουλης ο οποιος αγορασε και προσφερε ολα τα δενδρα                                            καθως και πολυ προσωπικη εργασια -. 
Επισης θα ηταν παραλειψη να μην αναφερθουμε στους ολιγους
που συνεβαλαν ειτε με προσωπικη εργασια ειτε χρηματικα ειτε
σε ειδος (Λαστιχα υδρευσης -Α.Πλουμιτσακος)  στην ολοκληρωση
του δασυλιου ,που οταν αναπτυχθει θα ειναι  ενας χωρος δροσιας
και ξεκουρασης για την ΕΛΙΚΑ  (Εαν δεν περασουν απο την μεση 
του δικτυο υψηλης τασης  ,εφοσον ηθελε υπαρξει τετοιο σχεδιο)


                               

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Συγκρατημενη αισιοδοξια για την τιμη του κρεμυδιου φετος

Συγκρατημενη αισιοδοξια υπαρχει στους παραγωγους των Βατικων
σχετικα με την τιμη του κρεμυδιου. Στην παρουσα δυσκολη
οικονομικη κατασταση πολλοι συντοπιτες  μας εχουν ''πονταρει''
στην συγκεγκριμενη παραγωγη και η φετεινη ποσοτητα αναμενεται
να ειναι μια απο τις μεγαλυτερες των τελευταιων ετων.
Μακαρι να πανε ολα καλα γιατι οι συνεπειες θα ειναι
αλυσιδωτες για την τοπικη κοινωνια των βατικων.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ -ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 29/04/12 11.00 ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ.

Ολοι οι Βατικιωτες καλουνται την Κυριακη 29/04/12  11.00 ωρα
στην συγκεντρωση-εκδηλωση στην κεντρικη πλατεια στην
Νεαπολη με θεμα  τις ανεμογεννητριες -εργοστασιο στα
Ασπρουδια .

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Εγινε και παλι συγκεντρωση στον Αγιο Νικολαο Βοιων σχετικα με το θεμα των ανεμογεννητριων

Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αγίου Νικολάου για το θέμα των ΑΠΕ καλεσε όλους τους Βατικιώτες συμπολίτες μας -απ' την Ελίκα ως τον Καβομαλιά- σε συγκέντρωση, σήμερα Κυριακή και ώρα 18:00, στο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Νικολάου.
Η συγκεντρωση του κοσμου ηταν πολυ ικανοποιητικη  και εγινε ενημερωση  απο τον προεδρο
του τοπικου συμβουλιου σχετικα με τις ενεργειες που πρεπει να δρομολογηθουν  πανω στο
θεμα των ΑΠΕ , καθως και για το αιτημα  του εκτακτου δημοτικου συμβουλιου δημου
Μονεμβασιας  που ζητηθηκε απο την συντονιστικη επιτροπη του Αγιου Νικολαου και το
οποιο δεν εγινε αποδεκτο απο τον κον Δημαρχο με την αιτιολογια οτι επι του παροντος
θα ηταν μεγαλο ρισκο το ζητημα αυτο να ελθει στο δημοτικο συμβουλιο  ,παρ ολα αυτα
σε μετεπειτα  επαφη του προεδρου του τοπικου συμβουλιου με τον κον δημαρχο   ,ελαβε την
διαβεβαιωση ο προεδρος του τοπικου συμβουλιου απο τον κον δημαρχο οτι ''
κατανοει το προβλημα και συμπαραστεκεται στον αγωνα αυτο ''
====================================================================
Τελος αποφασιστηκε να εκδοθει ψηφισμα το οποιο θα παραδοθει την ΠΕΜΠΤΗ
26/04/12  στο δημοτικο συμβουλιο του  δημου Μονεμβασιας κατα των
ανεμογεννητριων.
Το κειμενο θα αναρτηθει την τεταρτη το βραδυ στο site του Αγιου Νικολαου
www.agiosnikolaos.net
====================================================================
Επισης στις 29/04/12 και ωρα 11.00 στην πλατεια της Νεαπολης θα γινει
συγκεντρωση-εκδηλωση κατα των ανεμογεννητριων.
====================================================================


-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ= Συμβαση του ΑΡΧΟΥΣ ΔΑΝΙΑ 25/06/1998= Επειδη συνδεονται οι ΑΠΕ με το περιβαλλον διαβαστε το παρακατω


Η Σύμβαση του Άρχους: Μία Επισκόπηση

Posted on October 4, 2011
ΕΝΤΑΦΙΑΝΟΣ Α. ΕΝΤΑΦΙΑΝΟΣ
Εισαγωγή
Η Σύμβαση για την Πρόσβαση σε Πληροφορίες, τη Συμμετοχή του Κοινού στη Λήψη Αποφάσεων και την Πρόσβαση στη Δικαιοσύνη για Περιβαλλοντικά Θέματα (εφεξής «η Σύμβαση του Άρχους») συνήφθη στο Άρχους της Δανίας στις 25 Ιουνίου 1998, στο πλαίσιο της Οικονομικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Ευρώπη (UNECE), «Περιβάλλον για την Ευρώπη» και τέθηκε σε ισχύ το 2001.
Αναγνωρίζοντας, μεταξύ άλλων, την ανάγκη να προστατευθεί, να διατηρηθεί και να βελτιωθεί η κατάσταση του περιβάλλοντος και ότι η κατάλληλη προστασία του περιβάλλοντος είναι απαραίτητη για την ανθρώπινη ευημερία και την απόλαυση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Σύμβαση του Άρχους υιοθετεί μια προσέγγιση βασισμένη στα δικαιώματα, στρέφοντας την προσοχή της στις γενιές του σήμερα και του αύριο. Θεωρείται ως πρωτοποριακό εργαλείο διακυβέρνησης στον τομέα του περιβάλλοντος· όχι μόνο προσφέρει τα δικαιώματα σε σχέση με το περιβάλλον σε τοπικό, εθνικό και διασυνοριακό επίπεδο, αλλά εμπερικλείει ζητήματα όπως κυβερνητική ευθύνη, διαφάνεια και ανταπόκριση, ενώ ταυτόχρονα στοχεύει στην ενδυνάμωση των σχέσεων και αλληλεπιδράσεων μεταξύ του κοινού και των δημοσίων αρχών.
Ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να καλύψει το σύνολο της Σύμβασης με λεπτομέρεια, αλλά απλώς να παράσχει μια σύντομη ματιά σε αυτή για το κοινό, μαζί με διάφορες εξελίξεις που έχουν επέλθει μετά την επιβολή της. Το άρθρο αυτό επιδιώκει επίσης να προκαλέσει τη δίψα για ατομική αναζήτηση.
Οι «Τρεις Πυλώνες»
Η Σύμβαση του Άρχους καθιερώνει μια σειρά από δημόσια δικαιώματα (άτομα και ενώσεις) όσον αφορά το περιβάλλον. Τα συμβαλλόμενα μέρη της Σύμβασης οφείλουν να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ούτως ώστε οι δημόσιες αρχές (σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο) να συμβάλουν στην αποτελεσματικότητα των δικαιωμάτων αυτών.
Το αντικείμενο της παρούσας Σύμβασης είναι χωρισμένο σε «τρεις πυλώνες»: την πρόσβαση σε περιβαλλοντικές πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα. Αυτά τα τρία δικονομικά δικαιώματα είναι εργαλεία για την επίτευξη ενός ουσιαστικού στόχου, την προστασία του περιβάλλοντος.
α. Πρόσβαση σε Πληροφορίες (Άρθρο 4)
Ο πρώτος πυλώνας της Σύμβασης προβλέπει για το δικαίωμα του καθενός να λαμβάνει τις περιβαλλοντικές πληροφορίες που κατέχονται από τις δημόσιες αρχές. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του περιβάλλοντος, την πολιτική ή μέτρα που έχουν ληφθεί και την κατάσταση της ανθρώπινης υγείας και ασφάλειας όταν επηρεάζονται από την κατάσταση του περιβάλλοντος.
Οι αιτούντες έχουν δικαίωμα να λάβουν τις απαιτούμενες πληροφορίες εντός ενός μηνός από την ημερομηνία της αίτησης και χωρίς να παρέχουν οποιαδήποτε αιτιολογία για την απαίτηση αυτή. Σε περίπτωση καθυστερήσεων (λόγω όγκου η της πολυπλοκότητας των απαιτούμενων πληροφοριών), οι αιτούντες πρέπει να ενημερώνονται για αυτές τις καθυστερήσεις από τις αρμόδιες αρχές, οι οποίες με τη σειρά τους πρέπει να αναφέρουν τους λόγους για τις εν λόγω καθυστερήσεις. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου οι αιτήσεις για πληροφορίες δύνανται να απορριφθούν, οι σημαντικότερες των οποίων είναι η εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια.
Οι δημόσιες αρχές υποχρεούνται, σύμφωνα με τη Σύμβαση, να διαδίδουν ενεργά περιβαλλοντικές πληροφορίες στην κατοχή τους καθώς και να δημοσιεύουν και διαδίδουν εθνικές εκθέσεις, σε τακτά χρονικά διαστήματα, σχετικά με την κατάσταση του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών όπως η ποιότητα του περιβάλλοντος και οι πιέσεις που δέχεται αυτό. Τα συμβαλλόμενα μέρη της Σύμβασης υποχρεούνται επίσης να δημοσιεύουν και διαδίδουν έγγραφα νομοθεσίας και πολιτικής όπως, για παράδειγμα, έγγραφα για στρατηγικές, προγράμματα και σχέδια δράσης σε σχέση με το περιβάλλον, καθώς και εκθέσεις προόδου σχετικά με την εφαρμογή τους που προπαρασκευάζονται σε διάφορα κυβερνητικά επίπεδα.
β. Συμμετοχή στη Λήψη Αποφάσεων (Άρθρα 6–8)
Ο δεύτερος πυλώνας παρέχει το δικαίωμα της συμμετοχής στη λήψη περιβαλλοντικών αποφάσεων. Οι δημόσιες αρχές πρέπει να κάνουν τις ανάλογες διευθετήσεις για να δυνηθούν το επηρεαζόμενο κοινό και περιβαλλοντικοί μη κυβερνητικοί οργανισμοί να υποβάλουν παρατηρήσεις, για παράδειγμα, σχετικά με προτάσεις για έργα ή σχέδια και προγράμματα που αφορούν και επηρεάζουν το περιβάλλον, οι οποίες παρατηρήσεις πρέπει να ληφθούν δεόντως υπόψη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, κλείνοντας τη διαδικασία αυτή με πληροφόρηση στο κοινό ως προς τις τελικές αποφάσεις και τους λόγους για αυτές. Οι δημόσιες αρχές υποχρεούνται όπως παρέχουν πρόσβαση στο κοινό για την εξέταση των σχετικών πληροφοριών δωρεάν και όλες τις άλλες πληροφορίες μόλις αυτές είναι διαθέσιμες.
Οι δε πληροφορίες πρέπει να πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια ποιότητας και ποσότητας, με την έννοια ότι πρέπει να είναι πλήρεις ώστε να καταστεί δυνατή η εν λόγω εξέταση από το κοινό. Εξάλλου, όταν οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται από τις δημόσιες αρχές, οι εν λόγω αρχές έχουν υποχρέωση να τις διαθέτουν στο κοινό συνοδευόμενες από τους λόγους και το σκεπτικό βάσει του οποίου έχουν ληφθεί.
Επιπλέον, οι δημόσιες αρχές πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες προκειμένου να προσφέρονται ευκαιρίες για τη συμμετοχή του κοινού όσον αφορά σχέδια, προγράμματα και πολιτικές που σχετίζονται με το περιβάλλον. Περαιτέρω, τα μέρη της Σύμβασης πρέπει να καταβάλλουν σοβαρές προσπάθειες για την προώθηση της αποτελεσματικής συμμετοχής του κοινού κατά την προπαρασκευή από τις δημόσιες αρχές εκτελεστικών κανονισμών και άλλων νομικά δεσμευτικών κανόνων που ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
γ. Πρόσβαση στη Δικαιοσύνη (Άρθρο 9)
Ο τρίτος, και ίσως σημαντικότερος, πυλώνας διασφαλίζει το δικαίωμα των αναθεωρητικών διαδικασιών για προσβολή δημοσίων αποφάσεων που έχουν παρθεί χωρίς να τηρούνται τα δύο προαναφερθέντα δικαιώματα ή η περιβαλλοντική νομοθεσία γενικότερα.
Αυτό το σκέλος της Σύμβασης προβλέπει ότι το συγκεκριμένο δικαίωμα δύναται να ασκηθεί από το κοινό ενώπιον δικαστηρίου ή άλλου καθορισμένου διά νόμου ανεξάρτητου και αμερόληπτου φορέα και ότι τέτοιας φύσης διαδικασίες πρέπει όχι μόνο να είναι ταχείες αλλά δωρεάν ή χαμηλού κόστους.
Στο πλαίσιο της εθνικής νομοθεσίας, κάθε μέλος του ενδιαφερόμενου κοινού που έχει επαρκές συμφέρον ή, εναλλακτικά, που διατηρεί προσβολή δικαιώματος, όταν η διοικητική δικονομία ενός συμβαλλόμενου μέρους το απαιτεί ως προϋπόθεση, έχει πρόσβαση σε δικαστήριο ή άλλο ανεξάρτητο και αμερόληπτο νομικό όργανο και δύναται να αμφισβητήσει την ουσιαστική και τυπική νομιμότητα οποιασδήποτε απόφασης, πράξης ή παράλειψης. Επαρκές συμφέρον και προσβολή δικαιώματος προσδιορίζονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του εθνικού δικαίου και παράλληλα με το στόχο να παρέχεται στο ενδιαφερόμενο κοινό ευρεία πρόσβαση στη δικαιοσύνη εντός του πεδίου εφαρμογής της Σύμβασης. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι μη κυβερνητικοί οργανισμοί οι οποίοι προάγουν την προστασία του περιβάλλοντος και πληρούν οποιεσδήποτε τέτοιες προϋποθέσεις σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία θεωρούνται ότι πληρούν το κριτήριο του επαρκούς συμφέροντος.
Αιτήσεις για εσωτερική αναθεώρηση διοικητικής πράξης ή σχετικά με διοικητική παράλειψη δύνανται να αποστέλλονται μέσω ταχυδρομείο ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην υπηρεσία η οποία είναι αρμόδια για την εφαρμογή της διάταξης βάσει της οποίας υιοθετήθηκε η διοικητική πράξη ή πάνω στην οποία βασίζεται ο ισχυρισμός της διοικητικής παράλειψης.
Πόροι και Δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Εκτός από τις πληροφορίες που περιλαμβάνονται στη νομοθετική μάζα, υπάρχει μια σειρά από άλλες πηγές, όπου το κοινό μπορεί να βρει «παρηγοριά» από την καθιερωμένα πολύπλοκη νομική λογοτεχνία. Μερικές από αυτές αναφέρονται παρακάτω.
Πρόσβαση σε Πληροφορίες
  • Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος (European Environment Agency, ΕΕΑ): στοχεύει στην υποστήριξη της αειφόρου ανάπτυξης και της επιτυχίας σημαντικής βελτίωσης του περιβάλλοντος της Ευρώπης μέσω της παροχής έγκαιρων, στοχοθετημένων, συναφών και αξιόπιστων περιβαλλοντικών πληροφοριών στους πράκτορες πολιτικής χάραξης και το κοινό.
  • Ευρωπαϊκό Δίκτυο Πληροφοριών και Παρατηρήσεων (European EnvironmentInformation and Observation Network, EIONET): ένα δίκτυο συνεργασίας (επίσης ηλεκτρονικό δίκτυο, e-EIONET) του Ευρωπαϊκου Οργανισμού Περιβάλλοντος και των οργανισμών των Κρατών Μελών που παρέχει από κοινού τις πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν για τη λήψη αποφάσεων για τη βελτίωση της κατάστασης του περιβάλλοντος και συμβάλλει σε μια αποτελεσματικότερη πολιτική.
  • Ευρωπαϊκό Μητρώο Ρηπογόνων Εκπομπών (European Pollutant EmissionRegister, EPER) και Ευρωπαϊκό Μητρώο Έκλυσης και Μεταφοράς Ρύπων (European Pollutant Release and Transfer Register, E-PRTR): οι εθνικές κυβερνήσεις όλων των Κρατών Μελών οφείλουν να τηρούν απογραφές των δεδομένων για τις εκπομπές από προσδιορισμένες βιομηχανικές πηγές και να αναφέρουν εκμπομπές από μεμονωμένες εγκαταστάσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι πληροφορίες γίνονται προσβάσιμες σε δημόσιο μητρώο (EPER).
Συμμετοχή στη Λήψη Αποφάσεων
  • Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Κοινωνία των Πολιτών (The European Commissionand Civil Society): αυτή την ιστοσελίδα έχει στόχο την παροχή πληροφοριών σχετικά με θέματα που αφορούν τη διαβούλευση και το διάλογο της Επιτροπής με την κοινωνία των πολιτών.
  • «Η φωνή σας στην Ευρώπη» (“Your Voice in Europe”): αυτό είναι το ενιαίο σημείο πρόσβασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε μια ευρεία ποικιλία πληροφοριών σχετικά με θέματα που αφορούν τη διαβούλευση της Επιτροπής και του διαλόγου με την κοινωνία των πολιτών.
  • «Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Διαφάνειας» (“European Transparency Initiative”): ακόμα μία ιστοσελίδα που δίνει πρόσβαση στις διαβουλεύσεις που διεξάγονται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας για τη διαφάνεια που ξεκίνησε η Επιτροπή το 2005.
Πρόσβαση στη Δικαιοσύνη
  • Ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής (The European Ombudsman): οποιοσδήποτε πολίτης ή κάτοικος της ΕΕ (ή επιχείρηση, ένωση ή άλλο σώμα με έδρα στην Ένωση), δύναται να παραπονεθεί η να κάνει καταγγελία στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή. Ο Διαμεσολαβητής διερευνά παράπονα και καταγγελίες για περιπτώσεις κακοδιοίκησης από θεσμικά όργανα και οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
  • Πρόγραμμα Συνεργασίας με τους Δικαστές (Cooperation with JudgesProgramme): όπως προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, αυτό είναι ένα από τα μέτρα που απαιτούνται για την ενίσχυση της δικαστικής συνεργασίας σε αστικές, εμπορικές καθώς και ποινικές υποθέσεις.
  • Δικτυακή Πύλη Ηλεκτρονικής Δικαιοσύνης (E-Justice Portal): αυτή η πύλη θεωρείται ως «(ηλεκτρονικό) κατάστημα μίας στάσης» για πληροφορίες σχετικά με την Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη και την πρόσβαση στις Ευρωπαϊκές δικαστικές διαδικασίες. Στόχος της είναι να παρέχει, σε ένα ενοποιημένο σύστημα, ένα ενιαίο σημείο εισόδου για τη δικαιοσύνη που σχετίζεται με τις ερωτήσεις και ηλεκτρονικές διαδικασίες για το ποινικό, αστικό και διοικητικό δίκαιο.
Σχετικές Εξελίξεις
Η έναρξη ισχύος της Σύμβασης του Άρχους οδήγησε στην εφαρμογή μιας σειράς άλλων νομοθετημάτων. Το 2003, δύο Οδηγίες που αφορούν τους πρώτο και δεύτερο πυλώνα της Σύμβασης υιοθετήθηκαν· Οδηγία 2003/4/ΕΚ σχετικά με την πρόσβαση του κοινού σε περιβαλλοντικές πληροφορίες και Οδηγία 2003/35/ΕΚ σχετικά με τη συμμετοχή του κοινού στην κατάρτιση ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων που αφορούν το περιβάλλον, οι οποίες οδηγίες περιέχουν διατάξεις για την πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
Εν τω μεταξύ ο Κανονισμός του Άρχους ((ΕΚ) Αριθ.1376/2006) αναβαθμίζει και βελτιώνει άλλους υφιστάμενους Κανονισμούς και Αποφάσεις. Για παράδειγμα, επεκτείνει τον Κανονισμό (ΕΚ) Αριθ.1049/2001 που αφορά την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής σε όλα τα κοινοτικά θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς. Έπειτα, ηΑπόφαση της Επιτροπής 2008/401/ΕΚ εξασφαλίζει ότι οι Γενικές Αρχές και οι ελάχιστες προδιαγραφές για διαβουλεύσεις των ενδιαφερομένων μερών ισχύουν και για το κοινό σε σχέση με περιβαλλοντικά θέματα.
Πρόνοιες για τη συμμετοχή του κοινού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων βρίσκονται και σε άλλες περιβαλλοντικές οδηγίες, όπως η Οδηγία 2001/42/ΕΚ(Οδηγία «Εκτίμησης των Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων») σχετικά με την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων για το περιβάλλον και η Οδηγία 2000/60/ΕΚ, η οποία καθορίζει ένα πλαίσιο για την κοινοτική δράση στον τομέα της πολιτικής των υδάτων. Επιπλέον, οι τρεις πυλώνες της Σύμβασης έχουν ενσωματωθεί στην οδηγία για τις βιομηχανικές εκπομπές (Οδηγία 2010/75/ΕΚ) την οδηγία για την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης (Οδηγία 2008/1/ΕΚ) και άλλες Οδηγίες και νομοθετήματα.
Το 2003, η Επιτροπή υπέβαλε πρόταση οδηγίας σχετικά με την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα ως μέρος του αρχικού πακέτου του Άρχους και για να καταστεί δυνατό ένα ελάχιστο επιπέδου εναρμονισμένων απαιτήσεων, με σκοπό να εφαρμόσει επίσης τον τρίτο πυλώνα οριζόντια. Παρόλ’ αυτά, η αντίθεση από πολλά κράτη μέλη την έχουν εμπόδισει από το να εγκριθεί μέχρι στιγμής.
Πέντε χρόνια αργότερα, η Επιτροπή εξέδωσε την Πρώτη Έκθεση Εφαρμογής, αναθεωρώντας τον τρόπο εφαρμογήςτης Σύμβασης από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και το 2011 τη Δεύτερη Έκθεση Εφαρμογής, που καλύπτει την περίοδο μεταξύ 2008 και 2010.
Στοχαστική Κριτική
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Σύμβαση του Άρχους μετατρέπει την περιβαλλοντική νομοθεσία σε μια σειρά διαδικασιών. Εστιάζει περισσότερο στον καθορισμό και την καταγραφή διαδικασιών παρά στην καθιέρωση προτύπων και προσδιορισμό αποτελεσμάτων, επιτρέποντας στα εμπλεκόμενα μέρη να ερμηνεύσουν και να εφαρμόσουν τη Σύμβαση σύμφωνα με τα συστήματα και τις συνθήκες που χαρακτηρίζουν το έθνος τους. Αυτό το μοντέλο αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα πολυεπίπεδης διακυβέρνυσης.
Η Σύμβαση επίσης υποχρεώνει αξιωματούχους και αρχές των υπογραφούντων χωρών να βοηθούν και να προσφέρουν καθοδήγηση αναφορικά με τους τρεις πυλώνες-δικαιώματα και παράλληλα προωθώντας περιβαλλοντική εκπαίδευση και επίγνωση του κοινού, ιδίως σχετικά με το πώς να αποκτούν πρόσβαση σε αυτά τα δικαιώματα.
Ωστόσο, η Σύμβαση δεν έρχεται χωρίς τα ελαττώματα της. Το χρονικό διάστημα στο οποίο το κοινό έχει την ευκαιρία να συμμετέχει στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και να προτείνει προτάσεις είναι κάπως μικρό. Οι διαδικασίες σε εθνικό επίπεδο παραμένουν χρονοβόρες. Υπάρχει το θέμα του χρόνου όταν οι διαδικασίες βρίσκονται σε εξέλιξη καθώς και το θέμα του κόστους, τα οποία κατά μεγάλο βαθμό ενδέχονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να γίνουν αισθητό βάρος για τα άτομα που αναζητούν πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Οι ιδιωτικοί φορείς εξαιρούνται από αυτές τις υποχρεωτικές διαδικασίες. Υπάρχει, επίσης, αμφιβολία ως προς το κατά πόσο οι ΜΚΟ που συμμετέχουν εκπροσωπούν κάποιο πρόσωπο (νομικό ή φυσικό), αφού οι απλοί πολίτες συχνά αδυνατούν οικονομικά να συμμετέχουν αποτελεσματικά και ως εκ τούτου εκπροσωπούνται από τους οργανισμούς αυτούς. Οι διαφορές μεταξύ των συμμετεχόντων και των ανισοτήτων των πόρων των κοινωνικών ομάδων μπορεί να υποδηλώνουν την πιθανότητα μίας άνισης περιβαλλοντικής προστασίας.
Ίσως να μην είναι αρκετό να υπάρχει ένα καθεστώς σε εθνικό επίπεδο μόνο. Δεδομένου ότι κάθε πρόσωπο έχει αναθεωρητικό δικαίωμα σε ορισμένες περιστάσεις βάσει της Σύμβασης, μια τακτική του «διαίρει και βασίλευε» πιθανόν να αποτελούσε των κώδικα επιτυχίας. Παρά την αισθητή έλλειψη της οδηγίας σχετικά με την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, αναθέτοντας τη Σύμβαση του Άρχους στις περιφερειακές και τοπικές κυβερνήσεις, θα μπορούσε να αρθεί ένα ήδη υπάρχον, βαρύ φορτίο από τους ώμους της κεντρικής κυβέρνησης. Η μεταφορά της ευθύνης μιας συγκεκριμένης περιοχής ή ενός συγκεκριμένου τομέα σε ένα μικρό αριθμό ανθρώπων ή μια τοπική αρχή θα έκανε όχι μόνο πιο προσιτούς τους στόχους της Σύμβασης αλλά θα λειτουργούσε και ως στηρικτικό θεμέλιο για την οικονομία. Στο τέλος της ημέρας, εάν παρασκηνιακοί στόχοι επιασκιάζουν το προσκήνιο, πράγμα που ίσως να φαίνεται από την αντίσταση πολλών κρατών μελών ως προς την έγκριση της οδηγίας για τον τρίτο πυλώνα, τότε αυτή η οδηγία, που ίσως να αποτελέσει το όπλο μεγάλου βεληνεκούς για τους πολίτες της Ένωσης, να μην είναι, ακόμα και κατά την υιοθέτησή της, παρά ένα γειωμένο πουλί.
Επίλογος
Μέσα από την πολυμερή Σύμβαση του Άρχους, που υπήρξε παράγοντας για τη θέσπιση νέας νομοθεσίας καθώς και εξάπλωσης των πλοκαμιών της σε υφιστάμενη Ευρωπαϊκή νομοθεσία, οι ευκαιρίες για τους πολίτες να έχουν πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφόρηση είναι αυξημένες μέσα από διαφανείς και αξιόπιστες διαδικασίες ρύθμισης. Προβλέπονται μέσα για την ενίσχυση του δικτύου περιβαλλοντικής διακυβέρνησης, την εισαγωγή δραστικής και φερέγγυας σχέσης μεταξύ της κοινωνίας των πολιτών και των κυβερνήσεων προσθέτοντας ταυτόχρονα την καινοτομία ενός μηχανισμού που δημιουργήθηκε για να ενδυναμώσει την αξία της συμμετοχής του κοινού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και να εγγυηθεί την πρόσβαση στη δικαιοσύνη: μία «διακυβέρνηση διά αποκάλυψης» με στόχο μια περιβαλλοντικά υπεύθυνη κοινωνία.
Υπάρχουν όμως περιορισμοί, ο σημαντικότερος από τους οποίους είναι η έλλειψη μιας οδηγίας που να ολοκληρώνει και ενισχύει τον τρίτο πυλώνα της Σύμβασης, ένα νομικό μέσο το οποίο σε περίπτωση υιοθέτησης θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική «απειλή» προς πολιτικούς παράγοντες. Επιπλέον, σε μια χώρα όπως η Κύπρος, το ρήγμα μεταξύ του κοινού και των δημοσίων αρχών δεν είναι μόνο μεγάλο, αλλά και κατεστραμμένο. Όπου οι «δεσμοί», τουλάχιστον τις περισσότερες φορές, υπαγορεύουν τη δημόσια πολιτική, είναι προφανές ότι ακόμη και μια τέτοια συσκευή θα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Ίσως το κλειδί να βρίσκεται στην κατά γράμμα τήρηση των διαδικασιών ευθύς εξαρχής αντί να φτάνουμε στο σημείο όπου νομικές, χρονοβόρες και δαπανηρές διαδικασίες καθορίζουν το αποτέλεσμα· αποτέλεσμα το οποίο, τουλάχιστον διά μέσω κοινών ματιών, έχει νικητές και ηττημένους, περαιτέρω διευρύνοντας και καταστρέφοντας το ήδη υπάρχον ρήγμα.
Όπως έχει προαναφερθεί, το άρθρο αυτό είναι απλώς μια επισκόπηση της σύμβασης του Άρχους και σχετικών εξελίξεων. Είναι υψίστης σημασίας για το κοινό να συνειδητοποιήσει ότι αυτά τα όργανα αποτελούν ισχυρά εργαλεία μόνο όταν υπάρχει σωστή και ολοκληρωμένη ενημέρωση ουτώς ώστε να γίνεται και ορθή χρήση. Ο χρόνος και το χρήμα είναι αδιαμφισβήτητα από τους σημαντικότερους κινητήριους παράγοντες για τη χρήση των διατάξεων της Σύμβασης και το ξεκίνημα, κατά πολλούς, ακόμη μιας «διαδικαστικής σταυροφορίας». Ωστόσο, είναι η ειλικρινή μου ελπίδα ότι μέσα από αυτό το άρθρο αρκετοί, ή ακόμη περισσότεροι, αναγνώστες θα ξοδέψουν το χρόνο να ερευνήσουν περαιτέρω για σκοπούς καλύτερης ενημέρωσης μόνο και μόνο επειδή, σε αυτές τις περιπτώσεις, η γνώση δείχνει το δρόμο.
Αναφορές
Aarti, G. (2008) “Transparency under Scrutiny: Information Disclosure in Global Environmental Governance“, Global Environment Politics 8(2): 1-7
Bell, D. (2004) “Sustainability through Democratization? The Aarhus Convention and the Future of Environmental Decision-Making in Europe”, pp.94–112 in Barry J., Baxter B, Dunphy R, eds. (2004) Europe, Globalisation and Sustainable Development. London: Routledge
Europa: Η Δικτυακή Πύλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (europa.eu)
Kremlis, G-S. (2005) “The Aarhus Convention and its Implementation in the European Community”, Seventh International Conference on Environmental Compliance and Enforcement, 9–15 April 2005, Vol.1: 141–143
Lee, M. and Abbot, C. (2003) “The Usual Suspects? Public Participation under the Aarhus Convention”, The Modern Law Review, 66(1): 80–108
Mason, M. (2010) “Information Disclosure and Environmental Rights: The Aarhus Convention”, Global Environmental Politics, 10(3): 10–31
Rodenhoff, V. (2003) “The AarhusConvention and its Implications for the ‘Institutions’ of the European Community”, Review of European Community and International Environmental Law 11(3): 343-357
UNECE Convention on Access to Information, Public Participation in Decision-Making and Access to Justice in Environmental Matters (The Aarhus Convention)
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 1367/2006 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑÏΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα. (OJ L 264, 25.9.2006, σ.13)
Παρακαλούμε αναφέρετε ως (Please cite as): Ενταφιανός, Α.Ε. (2011) Η Σύμβαση του Άρχους: Μία Επισκόπηση’, The Cyprus Dossier (www.cyprusdossier.com) (Σεπτέμβριος 2011)